De laatste werkdagen
Door: Fokje
Blijf op de hoogte en volg Fokje
10 Maart 2012 | Nederland, Amsterdam
Onze werkweek zit erop!
Donderdag hebben we een bezoek gebracht aan het project Mamisa; een project voor jonge moeders tussen de 18 en 24 jaar met kinderen van 3 jaar of ouder. Het project is opgericht door Marion van der Burg; ze is op Curaçao geboren, heeft medicijnen gestudeerd in Nederland en heeft haar hele leven al de droom gehad om ooit wat voor haar landgenoten op Curaçao te gaan betekenen door middel van een hulpverleningsproject. Ze heeft na een lange loopbaan in Nederland een aantal jaren als huisarts gewerkt op Curaçao terwijl haar man directeur was van het SEJOS (ziekenhuis) hier. Ze heeft haar praktijk verkocht en van haar eigen geld een stuk land aangeschaft waar ze een huis op heeft laten zetten om haar foundation in te vestigen en nu verwezenlijkt ze haar droom sinds een jaar met 2 maatschappelijk werkers, vrijwilligers en een stagiaire van de UNA.
Het is hard werken om subsidie te krijgen, cliënten te werven (jonge moeders leven vaak geïsoleerd nog bij hun moeder in huis) en fondsen te regelen maar ze is vastbesloten om van haar project een succes te maken.
Elke ochtend krijgen de moeders les in sociale vaardigheden, muziek, handvaardigheid, Engels, Nederlands, Papiaments aan de hand van verschillende thema’s zoals gezondheid, planten, spelen, feesten met als laatste thema werk. De kinderen gaan s ochtends naar school en s middags komen ze erbij en krijgen de moeders les in hoe ze hun kinderen kunnen opvoeden, iets wat ze totaal niet hebben geleerd…
Marion wil ‘haar’ moeders als eerste eigenwaarde bijbrengen, vervolgens opvoedkundige vaardigheden en daarna toe leiden naar werk.
Het was een heel bijzondere ervaring om haar zo gedreven over haar project te horen praten terwijl ze terloops een van de kindjes knuffelt die binnenkomt om dag te zeggen; ze is van mijn leeftijd, zou nu van haar pre-pensioen kunnen genieten in een huis aan zee en in plaats daarvan is ze keihard aan het werk voor de minderbedeelden van deze samenleving terwijl ze aan veel kanten wordt tegengewerkt door de laksheid van de ambtenarij hier.
De stagiaire van de UNA kwam er ook bijzitten en vertelde wat ze allemaal deed aan taken binnen de foundation; erg leuk om na het bezoek aan haar opleiding nu een student in de praktijk tegen te komen!
Vandaag heb ik eerst anderhalf uur met Stefanie gesproken in haar kleurrijke studentencomplex dat ‘de kleurentuin’ heet; het was een zeer prettig en zinvol gesprek …Wat hebben we toch leuke studenten!
Daarna Jol opgehaald en bijna gelijk door naar de afspraak met Odette van Brummen-Girigori die haar baby bij zich had. Heel grappig om te zien; de baby is nu 2 maanden en heel erg blank terwijl Odette bruin is en duidelijk Antilliaans. Ze had er zelf ook erg aan moeten wennen dat haar zoontje voornamelijk op haar man lijkt…
We hebben tot bijna half 5 zitten praten over allerlei ‘school’zaken; een samenwerkingsverband zou voor beide partijen veel kunnen opleveren en voor mijn collega die in december hier haar talent komt versterken is voldoende werk voor handen! Jolanda mag bij een volgend bezoek Voice Dialogue workshops komen geven en dan wordt haar ticket vergoed!
Toen snel in de auto om naar Punda te rijden waar Melanie, mijn eigen stagiaire, al op ons stond te wachten bij het Wilhelminaplein. We hadden haar uitgenodigd om met ons te eten; dat was erg gezellig en zo terloops hebben we ook alle schooldingen door kunnen nemen…Ze heeft het erg naar haar zin hier en vindt haar stage ook geweldig tot nu toe. We hebben haar naar haar kamer gebracht zodat we ook haar studentenhuis konden bewonderen en na een lange dag is het nu al bijna weer tijd om te gaan slapen.
Donderdag hebben we een bezoek gebracht aan het project Mamisa; een project voor jonge moeders tussen de 18 en 24 jaar met kinderen van 3 jaar of ouder. Het project is opgericht door Marion van der Burg; ze is op Curaçao geboren, heeft medicijnen gestudeerd in Nederland en heeft haar hele leven al de droom gehad om ooit wat voor haar landgenoten op Curaçao te gaan betekenen door middel van een hulpverleningsproject. Ze heeft na een lange loopbaan in Nederland een aantal jaren als huisarts gewerkt op Curaçao terwijl haar man directeur was van het SEJOS (ziekenhuis) hier. Ze heeft haar praktijk verkocht en van haar eigen geld een stuk land aangeschaft waar ze een huis op heeft laten zetten om haar foundation in te vestigen en nu verwezenlijkt ze haar droom sinds een jaar met 2 maatschappelijk werkers, vrijwilligers en een stagiaire van de UNA.
Het is hard werken om subsidie te krijgen, cliënten te werven (jonge moeders leven vaak geïsoleerd nog bij hun moeder in huis) en fondsen te regelen maar ze is vastbesloten om van haar project een succes te maken.
Elke ochtend krijgen de moeders les in sociale vaardigheden, muziek, handvaardigheid, Engels, Nederlands, Papiaments aan de hand van verschillende thema’s zoals gezondheid, planten, spelen, feesten met als laatste thema werk. De kinderen gaan s ochtends naar school en s middags komen ze erbij en krijgen de moeders les in hoe ze hun kinderen kunnen opvoeden, iets wat ze totaal niet hebben geleerd…
Marion wil ‘haar’ moeders als eerste eigenwaarde bijbrengen, vervolgens opvoedkundige vaardigheden en daarna toe leiden naar werk.
Het was een heel bijzondere ervaring om haar zo gedreven over haar project te horen praten terwijl ze terloops een van de kindjes knuffelt die binnenkomt om dag te zeggen; ze is van mijn leeftijd, zou nu van haar pre-pensioen kunnen genieten in een huis aan zee en in plaats daarvan is ze keihard aan het werk voor de minderbedeelden van deze samenleving terwijl ze aan veel kanten wordt tegengewerkt door de laksheid van de ambtenarij hier.
De stagiaire van de UNA kwam er ook bijzitten en vertelde wat ze allemaal deed aan taken binnen de foundation; erg leuk om na het bezoek aan haar opleiding nu een student in de praktijk tegen te komen!
Vandaag heb ik eerst anderhalf uur met Stefanie gesproken in haar kleurrijke studentencomplex dat ‘de kleurentuin’ heet; het was een zeer prettig en zinvol gesprek …Wat hebben we toch leuke studenten!
Daarna Jol opgehaald en bijna gelijk door naar de afspraak met Odette van Brummen-Girigori die haar baby bij zich had. Heel grappig om te zien; de baby is nu 2 maanden en heel erg blank terwijl Odette bruin is en duidelijk Antilliaans. Ze had er zelf ook erg aan moeten wennen dat haar zoontje voornamelijk op haar man lijkt…
We hebben tot bijna half 5 zitten praten over allerlei ‘school’zaken; een samenwerkingsverband zou voor beide partijen veel kunnen opleveren en voor mijn collega die in december hier haar talent komt versterken is voldoende werk voor handen! Jolanda mag bij een volgend bezoek Voice Dialogue workshops komen geven en dan wordt haar ticket vergoed!
Toen snel in de auto om naar Punda te rijden waar Melanie, mijn eigen stagiaire, al op ons stond te wachten bij het Wilhelminaplein. We hadden haar uitgenodigd om met ons te eten; dat was erg gezellig en zo terloops hebben we ook alle schooldingen door kunnen nemen…Ze heeft het erg naar haar zin hier en vindt haar stage ook geweldig tot nu toe. We hebben haar naar haar kamer gebracht zodat we ook haar studentenhuis konden bewonderen en na een lange dag is het nu al bijna weer tijd om te gaan slapen.
-
10 Maart 2012 - 06:53
Ineke Vos :
Lieve meiden
Wat mee raakt ,is dat het zulke prachtige mensen zijn ,allemaal !
Fijn dat Jolanda daar Voice dialogue gaat geven,.goede terugreis en dank dat ik met jullie mee mocht .... Op m'n I pad
Lieve groet Ien -
10 Maart 2012 - 10:16
W.boukema:
wat weer een heerlijke verhalen-natuurlijk welkom in het umcg, als ik dr nog ben-goede thuisreis voor jullie beidjes! -
10 Maart 2012 - 12:03
Adjana:
Geweldig zo`n vrouw met zoveel liefde voor haar werk, een fantastisch mooi project! Dat is idd bijzonder een blanke baby bij een antilliaanse vrouw, maar tegenwoordig is niets meer vreemd. Goed geregeld zeg die voice dialogue workshops, wanneer gaan jullie weer haha? Nou geniet nog even lekker, vliegen jullie maandag terug? Dikkeliefs xx -
10 Maart 2012 - 21:31
Lies:
De hele dag op stap geweest.
Nu naar bed.
Wat een enerverende dag hebben jullie gehad.
En wat een liefde van Marion voor de mensen van haar geboorteland.
Leuk, zo'n blanke baby bij een gekleurde moeder.
Phoenix is blij dat jullie gauw terugkomen.
Slaap lekker, ga ik ook doen. Liefs Lies.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
