Rainbow of hope and the tablemountain

Woensdagmiddag nemen we om half 1 afscheid van onze landlady met een big hug (zo nemen we hier in Zuid Afrika van iedereen afscheid: studenten, leeuwen, de mensen die Koffielaagte runnen, sommige praktijkbegeleiders van de studenten, het is niet alleen qua temperatuur een warm land!).

De koffers gaan weer in de aanhangwagen van de Bazbus en we beginnen aan de lange reis naar Kaapstad. Onderweg is het bewolkt en het regent soms behoorlijk dus we zijn blij dat we besloten hebben om eerder naar Kaapstad te gaan. De reis verloopt prima en om half 11 zijn we eindelijk bij het nieuwe Strand Towerhotel midden in het centrum dat speciaal voor de Worldcup is gebouwd.
We worden gastvrij ontvangen met een glas vers sap en genieten even later van een lekker warm bad in de koude hotelkamer (airco). Het hotel is wat onpersoonlijk en groot maar wel lekker luxe met een steamroom, sauna, zwembad en een heerlijk ontbijtbuffet.

Inmiddels hebben we afspraken gemaakt met mijn studenten Ingeborg en Afke en met Wouter van Khaya. Donderdag om 11 uur staan we na een taxirit van een half uur voor het gebouw waar Ingeborg stageloopt; the Rainbow of Hope. Het is een Save Haven voor kinderen die uit huis geplaatst zijn en het wordt gerund door een hartelijke vrouw die weet van aanpakken. De kinderen krijgen liefde, structuur en er wordt gekeken naar de beste vervolgmogelijkheden voor elk kind.
Ingeborg doet de Social Work taken; dossiers aanleggen, individuele gesprekken met de oudere kinderen en vanaf januari ook gesprekken met de gezinnen waar de kinderen uit komen. We blijven er een paar uur en vertrekken dan weer richting centrum; deze keer met een lokale taxibus die erg goedkoop is en wordt volgepropt met de lokale bevolking. Het is een prachtige ervaring! Op een gegeven ogenblik zit ik bijna bedolven onder een weelderige zwarte dame en Jol ligt bijna buiten boord! We worden direct in bescherming genomen door een vrouw die ons bij het eindpunt de weg wijst, met ons meeloopt en aangeeft hoe ik mijn tas moet vasthouden om niet beroofd te worden.
Ook de man van wie we een paar bananen kopen op straat wil me pas de bananen geven als ik mijn beurs in mijn tas heb gedaan en de tas heb dichtgeritst en mijn hand op de zipper heb gedaan; het is hartverwarmend hoe lief iedereen is voor ons!

Inmiddels is het prachtig weer en we besluiten om een citytour te gaan maken in een dubbeldekker met open dak; de ideale manier om snel veel van een stad te kunnen zien! Op de Tafelberg stappen we uit en we nemen de kabelbaan omhoog de berg op; we hoeven helemaal niet te wachten, ongelooflijk! Het uitzicht is adembenemend; vanaf de Tafelberg kun je Robbeneiland zien en natuurlijk Kaapstad, de zee en een stuk van het Schiereiland. Daarna gaan we verder met de dubbeldekker langs de prachtige stranden van Kaapstad naar de Waterfront waar we genieten van de muziek, de zon, de zee en een heerlijke maaltijd.

Het is moeilijk voor te stellen dat het in Nederland koud is en sneeuwt en dat iedereen daar bezig is met Kerstinkopen. Wij merken erg weinig van het Kerstgebeuren behalve dan wat kerstmutsen en een verdwaalde Kerstboom.

We willen morgenavond wel graag een Kerstdienst bij wonen; we moeten nog uitzoeken waar…

Even een stukje tekst uit een van de kerstliedjes hier:
Hoor jy hoe sag die klokke beier
In eeue oue taal
Kyk, selfs die nagtelike swye
Vertel die ou verhaal
Voel jy ook nou sy warm liefde
As ons die dag gedenk
Toe Hy sy seun aan ons gestuur het
Ons grootste kersgeskenk

Voor jullie allen: Een liefdevolle en warme Kerst!