Kerala; dansen, vallen en opstaan...
Door: Fokje
Blijf op de hoogte en volg Fokje
17 December 2008 | India, Bombay
We zijn nu een paar dagen in Fort Cochin, waar we logeren in een friendly holiday resort met een gastheer die zeer gastvrij is en alles voor ons regelt zoals treintickets naar Goa, kaartjes voor een dansvoorstelling, massage, houseboat met overnachting op de backwaters, taxi met driver voor 4 dagen etc. Wij hoeven ons nergens zorgen over de maken; hij regelt alles voor ons en nu hebben we echt het honeymoongevoel...
Gisteren hebben we eerst ontbeten in een zeer Indiaas tentje waar we thee met melk kregen (bah), croissants die naar worst smaakten maar ook lassi, gebakken eieren, pannenkoeken met banaan erin, toast met tomaat ertussen etc...Daarna op stap om het dorp te verkennen. We hebben hier allebei het Paramaribogevoel; de omgeving heeft veel overeenkomsten alleen de bevolking is veel vriendelijker. Na 20 keer nee te hebben gezegd tegen een Rikshadriver (als we terugkomen komen kunnen we alleen nog maar no, thank you zeggen) heeft nummer 21 ons toch zover gekregen om in zijn 'Ferrari' te stappen en hebben we een spicemarket bekeken, een museum en een gingerwarehouse. De spicemarket was meer een soort opslagplaats dan een markt en we moesten alle kruiden ruiken en proeven, best interessant...Om 5 uur was er een voorstelling van de beroemde dansschool die vlakbij ons hotel is; eerst zag je hoe de dansers zich gingen beschilderen; een kunst op zich. Daarna kregen we een demonstratie van alle lichaamstaal die ze gebruiken (het is een studie van 4 jaar); wat ze alleen al met hun ogen kunnen; ongelooflijk!
Uiteindelijk kregen we een soort dans te zien waarvan we de uitleg op papier hadden gekregen; het was prachtig, kleurrijk en indrukwekkend!
De foto's komen nog!
Op weg naar een restaurant was het ineens pikdonker op straat omdat de stroom uitviel en ik liep langs de kans van de weg en viel in een betonnen goot van een halve meter diep...Dat was schrikken! Ik kon niet opstaan want ik viel bijna flauw van de pijn en er kwamen allemaal mensen om heenstaan...Toen ik ze hoorde praten over een ziekenhuis was ik snel weer op de been; dat leek me geen goed idee! Een klein jongetje die een paar huizen verder in het voorportaal van een leegstaand huis woonde nam ons mee en ik moest bij het licht van een olielampje op een krukje zitten en zijn moeder ging mijn been inspecteren en daarna masseren met olie. De schade viel mee; schaafwonden en nu ook blauwe plekken. Het jongetje woonde daar met zijn vader, moeder en zusje want hun huis was verwoest door de tsunami. Hun vader paste op het leegstaande huis, de vrouw deed schoonmaakwerk voor 15 rupees per dag en de vader dronk savonds bier ergens in het dorp. Eten hadden ze nog niet gehad hoewel ze dat eerst niet wilden toegeven. Dat voelt zo raar; wij op weg naar een reastaurant en zij met een lege maag in een voorportaal van een leeg huis zonder wat dan ook...Natuurlijk hebben we geld gegeven voor eten dat ze met moeite wilden aannemen.
Ze waren zo zorgzaam en vriendelijk; vandaag gaan we op bezoek, dat hebben we beloofd...
Daarna toch maar uit eten in een eenvoudig restaurant waar we aan tafel kwamen te zitten met een Zweedse vrouw die bij de bruiloft was geweest van haar vriendin uit Riga die net getrouwd was met een inwoner van Kerala. Eeen boeiende maaltijd in verschillende talen!
Nu is het dinsdag; morgen maken we een tocht op een houseboat over de backwaters met overnachting, daarna toeren we naar een theeplantage met tussenstop ergens en maandagavond gaan we met de nachttrein naar Goa.
Heel veel liefs uit Kerala en bedankt voor jullie berichtjes!
Jolanda en Louwina
Gisteren hebben we eerst ontbeten in een zeer Indiaas tentje waar we thee met melk kregen (bah), croissants die naar worst smaakten maar ook lassi, gebakken eieren, pannenkoeken met banaan erin, toast met tomaat ertussen etc...Daarna op stap om het dorp te verkennen. We hebben hier allebei het Paramaribogevoel; de omgeving heeft veel overeenkomsten alleen de bevolking is veel vriendelijker. Na 20 keer nee te hebben gezegd tegen een Rikshadriver (als we terugkomen komen kunnen we alleen nog maar no, thank you zeggen) heeft nummer 21 ons toch zover gekregen om in zijn 'Ferrari' te stappen en hebben we een spicemarket bekeken, een museum en een gingerwarehouse. De spicemarket was meer een soort opslagplaats dan een markt en we moesten alle kruiden ruiken en proeven, best interessant...Om 5 uur was er een voorstelling van de beroemde dansschool die vlakbij ons hotel is; eerst zag je hoe de dansers zich gingen beschilderen; een kunst op zich. Daarna kregen we een demonstratie van alle lichaamstaal die ze gebruiken (het is een studie van 4 jaar); wat ze alleen al met hun ogen kunnen; ongelooflijk!
Uiteindelijk kregen we een soort dans te zien waarvan we de uitleg op papier hadden gekregen; het was prachtig, kleurrijk en indrukwekkend!
De foto's komen nog!
Op weg naar een restaurant was het ineens pikdonker op straat omdat de stroom uitviel en ik liep langs de kans van de weg en viel in een betonnen goot van een halve meter diep...Dat was schrikken! Ik kon niet opstaan want ik viel bijna flauw van de pijn en er kwamen allemaal mensen om heenstaan...Toen ik ze hoorde praten over een ziekenhuis was ik snel weer op de been; dat leek me geen goed idee! Een klein jongetje die een paar huizen verder in het voorportaal van een leegstaand huis woonde nam ons mee en ik moest bij het licht van een olielampje op een krukje zitten en zijn moeder ging mijn been inspecteren en daarna masseren met olie. De schade viel mee; schaafwonden en nu ook blauwe plekken. Het jongetje woonde daar met zijn vader, moeder en zusje want hun huis was verwoest door de tsunami. Hun vader paste op het leegstaande huis, de vrouw deed schoonmaakwerk voor 15 rupees per dag en de vader dronk savonds bier ergens in het dorp. Eten hadden ze nog niet gehad hoewel ze dat eerst niet wilden toegeven. Dat voelt zo raar; wij op weg naar een reastaurant en zij met een lege maag in een voorportaal van een leeg huis zonder wat dan ook...Natuurlijk hebben we geld gegeven voor eten dat ze met moeite wilden aannemen.
Ze waren zo zorgzaam en vriendelijk; vandaag gaan we op bezoek, dat hebben we beloofd...
Daarna toch maar uit eten in een eenvoudig restaurant waar we aan tafel kwamen te zitten met een Zweedse vrouw die bij de bruiloft was geweest van haar vriendin uit Riga die net getrouwd was met een inwoner van Kerala. Eeen boeiende maaltijd in verschillende talen!
Nu is het dinsdag; morgen maken we een tocht op een houseboat over de backwaters met overnachting, daarna toeren we naar een theeplantage met tussenstop ergens en maandagavond gaan we met de nachttrein naar Goa.
Heel veel liefs uit Kerala en bedankt voor jullie berichtjes!
Jolanda en Louwina
-
17 December 2008 - 08:22
Ineke Vos :
Lieve meiden
Jullie prachtige verslag ontroerde mij, Wat lullig zo te vallen Fokje , gaat het echt goed nu?
Hier is het koud en regenachtig. ik ben echt jaloers op jullie.
lieve groet Ineke -
17 December 2008 - 09:02
Jillis:
Hoi Fokje en Jolanda,
Wat een geweldig verhaal zeg, zo intergreren jullie nog sneller dan gedacht ;), hoop dat dat been de pret niet kan drukken.
GENIET,
x jillis -
17 December 2008 - 09:37
Marielle:
Hee lieve dames!
Wat een verhalen, ik volg het alsof het een serie is!! En die foto's! Ik kan me voorstellen dat jullie blij waren even uit de stad weg te zijn,ik zou er gillend gek worden! Kan me voorstellen dat je een cultuurshock ondergaat, hoewel jij natuurlijk al veel gewend bent Fokje, maar het lijkt me ontzettend mooi maar ook heftig. Contrast tussen rijk en arm is dan zo oneerlijk en je kunt er niks aan doen..... Nou lieverds, geniet samen en maak nog meer mooie foto's (kunnen wij een beetje meegenieten!!) Liefs Marielle -
17 December 2008 - 09:39
Janny:
Ach lieverds wat zou ik graag....de verhalen en de foto's zijn zo prachtig!! Is het goed te reizen met twee vrouwen? Weten ze van jullie relatie of houden jullie dat strategisch achter de kiezen?
Ik hier in de saaie situatie met donker weer, maar ja, dat hoort hier ook voor de Kerst nietwaar?eel plezier daar!!
Liefs van mij
Janny -
17 December 2008 - 09:50
Jacqueline:
Wat een prachtige foto"s!!
ik geniet iedere keer weer van jullie verhalen, dus....doorgaan.
Fokje, sterkte met je been.
Nog geen week weg en al zoveel beleefd, bijna niet te begrijpen.Wat een andere wereld!
Geniet er nog lekker van meiden!
Dikke kus van Jacqie -
17 December 2008 - 10:51
Marijke Mulders:
Auw! Hoop dat je been snel weer oke is.
Wat zijn jullie lief en betrokken bij deze mensen!
Prachtige foto's, sommige ook erg indrukwekkend.
Groetjes Marijke -
17 December 2008 - 11:15
Aleida:
Lieve Louwina en Jolanda.
Wouw wat gaaf dat Fokje nu Louwina heet.
Wat een aangrijpende verhalen uit Kerala. Geweldig dat jullie het honneymoongevoel zo intens kunnen beleven.
In Goa is het voor mij ook intensief leven met ups en downs en gegesleept worden in een Indiaas ritme.
Voor Bilal is het hard werken, maar het bestaan hier in de toeristenindustrie is heel wankel. Af en toe kan ik meehelpen als het gaat om advies over te kiezen sierraden.
We kijken er allebei naar uit een avondje met jullie door te brengen.
Veel liefs van ons beiden en nog een fantastische tijd gewenst. Geniet, want het leven is maar kort. -
17 December 2008 - 11:22
Adjana:
Mam, doe je wel voorzichtig?! Gelukkig dat het allemaal goed is afgelopen!! Raar gevoel hè om zelf lekker te kunnen gaan eten en wetend dat er mensen zijn die honger hebben, maar die je niet allemaal kunt helpen. Ja, ik kan er nu over mee praten ;-)!! Ik ben benieuwd hoelang julie het volhouden om " no, thank you" te zeggen haha!!
Dikkeliefs!! -
17 December 2008 - 16:00
Reina:
Super om te lezen hoe fijn jullie het hebben en hoe indrukwekkend jullie reis is. Wel heelhuids terug komen hoor!
Liefs, Reina -
17 December 2008 - 18:48
Dick Ratering:
Echt leuk om jullie ervaringen te lezen en een beetje mee te doen bij deze prachtige reis,
groet,
Dick -
18 December 2008 - 13:19
Silvie:
Jeetje Fokje en Louwina, wat een totaal andere wereld zijn jullie ingestapt! Een spannende, prachtige, schrijnende, interessante en duizelingwekkende indrukken!
Misschien willen jullie wel helemaal niet meer terugkomen in het redelijk voorspelbare "hierzo"..
Ik wens jullie fijne exotische kerstdagen en alvast ook een goed 2009.
Geniet ze!
Groetjes, Silvie
-
18 December 2008 - 13:44
Géa Boiten:
Ik wens je veel beterschap met het zere been. Jolan moet er maar veel kusjes op geven. Het was wel weer een mooie aflevering om te lezen en fijn dat jullie nu zoveel hulp krijgen. -
18 December 2008 - 14:45
Lukas:
Hee Fokje en Jolanda,
Ik wens jullie heel veel plezier op jullie verdere reis. Wat een boel ervaringen al in zo een korte tijd! Zaterdag vertrek ik weer naar Nederland en heb er veel zin in kan ik je vertellen. Geniet van de mooie, maar soms droevige cultuur daar.
Liefs van Lukas -
18 December 2008 - 21:58
Rina:
Lief echtpaar,
Ben door jullie verslagen ook een beetje op reis! Boeiend om te lezen. Frappant toch hoe vaak je leest/hoort dat arme mensen in die landen zo gastvrij en aardig zijn. Heb dat zelf ook meegemaakt in Griekenland en Bulgarije, vroeger...
Geniet ze en deel waar mogelijk met de armen. Lastige keuzes lijkt me,er is zo'n grote armoede en je kunt niet blijven geven, maar samen maken julie vast goede keuzes. En door daar honeymoon te vieren helpen julie ook al, dus vier ze volop. Lieve groet van Rina. -
19 December 2008 - 11:27
Anneke:
Lieve Jol en Louwina,
Wat een ontroerend verhaal en wat een lieve mensen.
Fokje, ik hoop dat het goed gaat nu met je been.
Vanaf vanmiddag heb ik 2 weken vakantie. Ik zal proberen jullie ook thuis te volgen, maar als het niet lukt wens ik jullie nu alvast fijne kerstdagen toe en een mooie jaarwisseling.
Take care!
liefs, Anneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
