De tandarts en de laatste werkdagen

Op donderdag zat ik alweer om kwart voor 7 achter de computer om mijn mail te beantwoorden; had ik in Nederland maar zo’n werkritme!
Om kwart over 8 stond ik voor het hotel op Anand te wachten die me naar de tandarts zou brengen; hij was wat aan de late kant en daarna zat eerst het verkeer vast en vervolgens kon hij het niet vinden dus we kwamen veel te laat aan…Ik maakte me daar natuurlijk druk om met mijn Nederlandse mentaliteit in tegenstelling tot Anand maar ik was pas om kwart over 9 aan de beurt (de afspraak was om half 9) dus geen vuiltje aan de lucht…

De tandarts bleek een leuke jonge vent te zijn die zeer goed was in z’n werk; hij maakte eerst een foto, liet me zien wat er aan de hand was, wat hij zou kunnen doen en wat het zou kosten en vervolgens werd ik verdoofd en lag ik ruim een half uur in de stoel terwijl hij mijn kies van een stift en een nieuwe vulling voorzag.

Het uitdraaien van de rekening duurde ongeveer net zo lang als de behandeling want de assistente was niet erg handig met de computer. Inmiddels was Anand al weer gearriveerd om me op te halen en terwijl we naar het hotel reden om Mieke en Jol op te halen wilde hij alles weten van de behandeling want hij is aan het sparen (hij gaat geld aan de zijkant zetten) om zijn gebit te laten renoveren en hij wil een goede tandarts.

Het is echt lachen met hem; hij praat honderd uit in grappig Surinaams, heeft een enorm gevoel voor humor en overal commentaar op.

Om 11 uur hadden we een afspraak bij Libi Makandra, een tehuis voor beschermd wonen voor senioren burgers in Lelydorp waar twee studenten van het Alfacollege (afdeling verpleegkunde) stagelopen. Ik wist niet zeker of er mogelijkheden zouden zijn voor onze studenten maar het leek me gewoon leuk om er eens te kijken.
De studenten kwamen ons enthousiast tegemoet; twee ontzettend leuke jonge mensen die ons een rondleiding gaven en van alles vertelden over de bewoners en de organisatie.

Ook hier was weer duidelijk zichtbaar hoe weinig geld er is om alles goed te onderhouden; naar Nederlandse begrippen is het geheel armoedig en zonder voldoende voorzieningen maar in Suriname is dit een luxe verblijf voor senioren.

Voor onze studenten is er geen begeleiding; Mieke zag nog wel de mogelijkheid om een activiteitenbegeleider in opleiding te plaatsen dus daar hebben we afspraken over gemaakt en daarna hebben we Jol bij haar vriendin Tilly afgeleverd en Mieke en ik hebben een grote shoppingmall opgezocht om eens lekker te gaan shoppen.

Het is heel vreemd hier in Suriname; overal lopen stevige rondborstige dames die echt heel wat dikker zijn dan ik maar in alle kledingzaken zijn de kleren niet groter dan maat Barbiepop. Nou kun je je daar wel in persen want alles is elastisch en synthetisch maar ik ben nog niet zoveel afgevallen dat dat esthetisch verantwoord is. Mijn portemonnee bleef dus dicht vanmiddag; Mieke, die wel maat Barbiepop heeft, kocht een prachtig jurkje om in te dansen…
Terwijl we aan het shoppen waren begon het te stortregenen dus helaas heeft ook hier de moesson ons weer gevonden…

Na een etentje bij de Waag ben ik in het donker langs de waterkant naar het Vat gelopen en de anderen gingen terug naar het hotel. Op weg naar het Vat kreeg ik een bewonderaar achter mij aan maar door mijn Rotstechniek toe te passen wist ik hem snel van me af te schudden.

Bij het Vat heb ik nog een uur met Royza en Angelo, twee supervisoren, zitten praten over supervisie en zo en nu is het weer tijd om te gaan slapen want morgen om 8 uur word ik verwacht bij het Ministerie voor Sociale Zaken waar Lydia stage loopt als maatschappelijk werker.
Daarna gaan we inpakken en verhuizen naar een ander verblijf aan de rand van de stad en dan begint onze vakantie!

Vrijdag
Omdat internet er weer eens uit lag kon ik gisteren geen bericht plaatsen. Inmiddels ben ik bij het Ministerie voor Sociale Zaken geweest. Het was een zeer prettig gesprek in de donkere kelder van het armoedige gebouw. De heer Guskes is erg blij met onze stagiaires; na Joanna doet nu Lydia het ook erg goed en hij wil graag elk jaar een student van ons; het liefst aansluitend dus ook in de zomervakantie.

De studenten leren er enorm veel; ze mogen twee dagen mee op huisbezoeken en werken twee dagen op kantoor. De afdeling maatschappelijk werk is erg in ontwikkeling, doet veel aan scholing en ze leren ook graag van onze stagiaires. Voor ons een topstageplaats in Suriname!

Nu gaan we uitchecken uit Krasnapolski en een ander resort opzoeken.

Ons Surinaams telefoonnummer is: 0097-8329737. Mijn Nederlandse simkaart gebruik ik hier niet, het beltegoed is op helaas...

Liefs uit Switi Sranan waar inmiddels de zon weer schijnt! En voor alle collega's die nog aan het werk zijn; een hele fijne herfstvakantie!