Op trip naar het binnenland van Suriname

Maandag 26 oktober
Het had heel wat voeten in aarde, maar daar vertrokken we dan toch van ons al vertrouwde Kekemba resort “op trip” zoals dat hier heet. We werden opgehaald door Mieke en een heel vrolijke frans : Winston. Hij was onze gids en deed daar luidruchtig en vrolijk zijn best voor.

Op naar Jaw Jaw dus, een Saramacaans dorpje aan de Surinamerivier met een gastenverblijf voor toeristen. De laatste keer dat we die kant op gingen ( voor mij 3 jaar geleden ) herinnerde ik me een rode , zeer hobbelige en stuivende weg die er voor zorgde dat iedereen en alles een rode laag over zich uitgespreid kreeg. Maar ook in Suriname is het een en ander verbeterd… De weg was nu voor 2/3 geasfalteerd en dus was alleen de laatste 50 km. een aanslag op het uithoudingsvermogen van billen, ruggen en schouders. Onderweg hadden we nasi met kip gekocht wat we bij het eindpunt van de weg bij Atjoni opaten. Vandaar uit kun je alleen over het water verder naar alle dorpen aan de rivier. Het is dus een druk ontmoetingspunt van families, boten, vrachtwagens met spullen en toeristen.

Een veertig minuten varen over de prachtige, brede rivier met grote snelheid in een kleine boot. Heerlijk de wind door je haren na de zeer warme tocht.
Het dorpje lag aan de rivier, met voor gasten een houten huis met kamers met alleen twee bedden op een betonnen vloer. Een overdekt eetgedeelte, een wc blok en douche.
De eerste middag maakten we een wandeling met Winston door het dorp. Gelukkig kende hij er wat mensen en sprak hun taal. Van foto’s moesten ze niets hebben behalve voor 5 srd’s. Al met al voelden wij ons er niet erg welkom. Het was leuk dat Winston veel wist te vertellen over gebruiken, gewoontes en bomen en planten. Wat daar allemaal niet groeit en gebruikt wordt voor eten en genezen !

Winston deed erg zijn best om voor ons te koken en te zorgen dat we niets te kort kwamen, maar soms deed hij daarin al te veel zijn best; meer geschikt voor een groep jongeren. Volgens mij was hij teleurgesteld dat we aan het eind van de dag niet uit ons dak wilden gaan met muziek, dansen of spelletjes. Ja, echt iets voor ons … Bovendien was het bloedheet en benauwd.
Slapen viel dan ook niet mee, zo zonder airco onder een klamboe. Maar ’s morgens in de sula’s (watervalletjes in de rivier) je laten masseren door de stroom was weer heerlijk.

De volgende morgen maakten we een langere wandeling door het dorp en bezochten we de best grote school. We zongen gezamenlijk een lied in de kleuterklas die net een nieuwe juf had. Dolle pret dus en altijd prijs.

Na lekker badderen en eindelijk uitgebreid in ons boek lezen maakten we een tochtje per boot naar een volgend dorp. Het viel ons op dat zelfs deze primitieve dorpen, ver weg van de “beschaafde” wereld, meer en meer “verwesterd” worden met elektriciteit, tv en mobiele telefoons.
Deze dorpelingen waren wat toegankelijker zodat we er wat meer ontspannen rondliepen. Weer terug natuurlijk opnieuw de rivier in. Dit is echt het ultieme Surinamevakantiegevoel.

Helaas was dat de volgende morgen alweer voorbij en vertrokken we rond 10 uur weer naar de bewoonde wereld waar we rond 3 uur op ons nieuwe stekje voor één nachtje aankwamen. Een prima guesthouse met zwembad en hangmat buiten dus heerlijk chillen. Daarna lekker gezond eten (bang bang, een soort witte vis met groente) in een nieuw restaurant in de buurt en op tijd naar bed.

Donderdag 28 oktober
Na het ontbijt per taxi terug naar het vertrouwde Kekemba. Even het zwembad in en daarna achterlangs ons resort wandelend naar de dierentuin. Je weet niet wat je ziet; het is net een kinderboerderij waar ze een paar extra hokjes hebben geplaatst voor Bengaalse tijgers, een verdwaalde otter en wat miereneters. Heel zielig, zulke prachtige dieren in veel te kleine hokken in de hitte. Emmen is daarbij vergeleken een paradijs!

Om 3 uur had Fokje eindelijk weer toegang tot internet dus snel wat mail doorlezen en zo mogelijk beantwoorden en daarna werden we door Anand naar de rivier gebracht waar we een dolfijnen tocht gingen maken.

Heerlijk varen over de Surinamerivier, langs Nieuw Amsterdam, richting zee waar we af en toe en verdwaalde dolfijn tegenkwamen die dan net even z’n kop liet zien; eentje maakte gelukkig een sprongetje! We werden voorzien van lekkere drankjes, kregen aan de overkant van de rivier bij een plantage nog wat snacks en daar zagen we de zon in de zee zakken.
Om een uur of 8 waren we weer in Kikemba; daar hebben we weer gezwommen in het donker en toen in het bubbelbad gezeten buiten onder een overkapping met een rum cola terwijl er een tropische bui op het dak kletterde; zeer romantisch…
Nu zit ik (Fokje) in mijn nachthempje buiten dit berichtje af te typen en probeer het zo nog op de site te zetten.