Hoe kom ik weer thuis?
Door: Fokje
Blijf op de hoogte en volg Fokje
16 April 2010 | Zuid-Afrika, Pretoria
Vandaag vroeg op; om kwart voor 9 zou Wouter, de collega van Martijn in Kaapstad, ons ophalen voor een bezoek aan een kindertehuis en aan het MKI; beide instellingen liggen in een towship dus de reis er naar toe was al erg boeiend.
Helaas was de contactpersoon van het kindertehuis afwezig, alleen Rosie, een big mama, was er en zij kon niets vertellen over stagiaires, dan moesten we volgende week maar terug komen. We kregen wel een rondleiding over het terrein; een paar huisjes zijn gedoneerd door Elton John en zijn handtekeing stond op de muur; momenteel zijn ze aan het bouwen met een oranje huis (gedoneerd door een firma in Nederland, dat straks Holland house gaat heten en een Nederlandse vlag krijgt!) Daar zullen we Willem en Maxima dan wel zien tijdens de worldcup!
De opzet van het tehuis is zo dat in elk huisje twee ouders wonen die voor een stuk of 8 kinderen zorgen van verschillende leeftijden om zoveel mogelijk een normale leefomgeving te creeren.
Naast het tehuis is het kantoor van het MKI, een Nederlandse stichting die veel doet aan voorlichting in de townships over HIV en TBC waarbij ze de mensen uit de township inzetten om te helpen als een soort bemiddelingsbureau; ze werken weer samen met 3 vrouwen waarvan er eentje een Nederlandse arts is. Deze vrouwen werken met verschillende projecten, o.a.de tutubus die door de township rijdt om mensen te testen op aids en TBC en we zien veel mogelijkheden voor onze studenten.
Een paar lokale jonge mannen zijn opgeleid door het MKI om als gids op te treden; we worden door de township geleid, proeven zelfgebrouwen bier dat in een blik wordt opgediend en dat volgens traditie door mannen geknield en door vrouwen gewoon zittend wordt gedronken, Het blik rouleert...
De jongens vertellen over hun leven daar, over hun dromen en over de realiteit...We hebben echt contact en ik neem met pijn in mijn hart afscheid omdat ik niks voor ze kan doen...Ze willen ook zo graag een opleiding tot social worker...
Na een snelle lunch langs de weg stappen we over in de auto van Karin Comer die ons naar een afkickcentrum brengt waar het geloof als een belangrijke factor wordt gezien bij het afkicken. In de hal staan wtee doodskisten als afschrikwekkend voorbeeld van waar je terecht komt als je drugs blijft gebruiken.
Ik ben niet onder de indruk van de spraakwaterval die we over ons heen krijgen van de caretaker...
Later op de dag proberen we in te checken omdat we morgen naar huis zouden moeten vliegen; uiteindelijk lukt het, nu maar afwachten of het vliegtuig daadwerkelijk gaat vertrekken morgen! Het schijnt een ramp te zijn in de lucht.
Hopelijk lig ik zondag weer in mijn eigen bed....
Helaas was de contactpersoon van het kindertehuis afwezig, alleen Rosie, een big mama, was er en zij kon niets vertellen over stagiaires, dan moesten we volgende week maar terug komen. We kregen wel een rondleiding over het terrein; een paar huisjes zijn gedoneerd door Elton John en zijn handtekeing stond op de muur; momenteel zijn ze aan het bouwen met een oranje huis (gedoneerd door een firma in Nederland, dat straks Holland house gaat heten en een Nederlandse vlag krijgt!) Daar zullen we Willem en Maxima dan wel zien tijdens de worldcup!
De opzet van het tehuis is zo dat in elk huisje twee ouders wonen die voor een stuk of 8 kinderen zorgen van verschillende leeftijden om zoveel mogelijk een normale leefomgeving te creeren.
Naast het tehuis is het kantoor van het MKI, een Nederlandse stichting die veel doet aan voorlichting in de townships over HIV en TBC waarbij ze de mensen uit de township inzetten om te helpen als een soort bemiddelingsbureau; ze werken weer samen met 3 vrouwen waarvan er eentje een Nederlandse arts is. Deze vrouwen werken met verschillende projecten, o.a.de tutubus die door de township rijdt om mensen te testen op aids en TBC en we zien veel mogelijkheden voor onze studenten.
Een paar lokale jonge mannen zijn opgeleid door het MKI om als gids op te treden; we worden door de township geleid, proeven zelfgebrouwen bier dat in een blik wordt opgediend en dat volgens traditie door mannen geknield en door vrouwen gewoon zittend wordt gedronken, Het blik rouleert...
De jongens vertellen over hun leven daar, over hun dromen en over de realiteit...We hebben echt contact en ik neem met pijn in mijn hart afscheid omdat ik niks voor ze kan doen...Ze willen ook zo graag een opleiding tot social worker...
Na een snelle lunch langs de weg stappen we over in de auto van Karin Comer die ons naar een afkickcentrum brengt waar het geloof als een belangrijke factor wordt gezien bij het afkicken. In de hal staan wtee doodskisten als afschrikwekkend voorbeeld van waar je terecht komt als je drugs blijft gebruiken.
Ik ben niet onder de indruk van de spraakwaterval die we over ons heen krijgen van de caretaker...
Later op de dag proberen we in te checken omdat we morgen naar huis zouden moeten vliegen; uiteindelijk lukt het, nu maar afwachten of het vliegtuig daadwerkelijk gaat vertrekken morgen! Het schijnt een ramp te zijn in de lucht.
Hopelijk lig ik zondag weer in mijn eigen bed....
-
16 April 2010 - 22:16
Yoke:
ja fokje
wij merken hier niet zo veel vqan die IJslandse stofwolk, maar in de hogere atmosferen kan het krassen... Naar het schijnt. Dus afwachten maar of je in je eigen bed terecht komt zondag.
Weer een avontuur er bij, moet je maar denken.
ik duim voor je.
liefs yoke -
17 April 2010 - 07:09
Marijke:
Een boel belevenissen weer dus! Ik hoop dat je snel naar huis kan, de stofwolk verplaatst zich maar langzaam..
Liefs -
17 April 2010 - 07:52
Ingrid:
Hai Fokje,
Ik heb weer genoten van je indrukwekkende verhalen en belevenissen.
Tja, en nu naar huis.
Ik hoop dat je zondag weer fijn bij Jolanda bent.
Een goede reis.
Liefs,Ingrid -
17 April 2010 - 08:24
Eline:
Lieve Fokje,
Ik heb genoten van je verhalen. Best een drukke tijd met al die vele bezoekjes
Veilige vlucht terug!
Liefs Eline -
17 April 2010 - 09:01
Anje & Ria:
Door de verhalen heb ik een beeld gekregen van de situatie en acties in Zuid Afrika Interressant om te lezen.
Kom goed naar huis -
17 April 2010 - 09:56
Adjana:
Ja, dat is nog even afwachten hoe je thuis komt. Ik krijg er ook niet zoveel hoogte van. Hopelijk wordt het niet teveel ongemak voor jou!! Wat een schatjes op die foto`s, in je koffer heb je nog wel ruimte voor een paar, toch?! Ik kan me voorstellen dat die doodskist je niet zoveel doet, het is meer grappig dan schrikken. Maar als het hun helpt om van de drugs af te blijven.....
Goede reis en dikke kus!! -
17 April 2010 - 13:53
Zus Els:
mama belde mij net om te vragen of je wel thuis kon komen. Ik weet het ook niet. Hoop dat je nog een alternatieve route kunt bedenken. John Cleese is in de taxi van Denemarken naar Belgie gereden, geloof ik. Kost een paar centen maar dan ben je er wel!
Veel succes en tot gauw!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
