Paramaribo in de regen

Het is nu half 5 Surinaamse en dus half 10 Nederlandse tijd en ik zit nu eindelijk op mijn leppie mijn mail te lezen in een kamer van het Krasnapolski met twee tweepersoonsbedden en uitzicht op het zwembad; Paul en Marius zitten in de kamer ernaast..

Gisteravond ben ik met de trein naar Schiphol vertrokken en gelukkig was de vertraging bij Assen net voorbij dus ik zat om een uur of 9 al in mijn hotelkamer. Ben maar vroeg gaan slapen want vanmorgen ging om 6 uur de wekker!
Na een ontbijt in de VIP lounge op Schiphol waar Paul en Marius als Goldmembers van de KLM toegang tot hebben sloot ik aan bij de lange rij bij de gate. In het vliegtuig trof ik Mieke als buurvrouw, begroette ik Jeanet die een paar rijen achter ons zat en al kletsend, film kijkend en lezend kwam ik de ruim 8 uur vliegen vrij gemakkelijk hoewel enigszins hongerig door…Na Afrika was ik 3 kilo gegroeid en sindsdien laat ik de koolhydraten, vetten en suikers zoveel mogelijk links liggen.
Het was de KLM gelukt om een warme maaltijd samen te stellen zonder een enkele gram groente, zowaar een hele prestatie! Zelfs de salade bestond uit pasta met 1 streepje zeewier!

Toen we aankwamen op Zanderije scheen de zon en de warme vochtigheid van de tropen vouwde zich heerlijk om mij heen maar na een uurtje wachten op de koffers in het mooi opgeknapte vliegveld stortregende het toen we naar buiten liepen. Gelukkig stond de taxibus onder een overkapping zodat zowel wij als de koffers droog vervoerd konden worden naar het hotel.

Daar aangekomen kreeg ik eerst een kamer aan de straatkant; dat is hier midden in het centrum van Paramaribo niet zo’n goed idee, ten minste niet voor zo’n geluidsovergevoelige tiepstra als ik. Aan de overkant van de straat zat een grote groep jongelui enorm veel herrie te produceren en een muziekwinkel met de naam Boembox (weet je nog Linda?) beloofde ook niet veel goeds voor mijn oren. Na 10 minuten ben ik naar beneden gegaan (we zitten 5 hoog) om te vragen of er nog een andere kamer beschikbaar was en nu heb ik een kamer aan de andere kant en ik kan zelfs de brug over de Suriname rivier zien vanuit mijn kamer.

Straks gaan we lopend (als het droog is) naar het Toraricahotel waar de andere dames vertoeven om dan met z’n vijven gezellig ergens wat te gaan eten en om de plannen voor volgende week te bespreken. Gelukkig morgen even tijd om bij de komen van deze best wel lange dag!

Warme groeten uit een zeer vochtig Paramaribo!

Ps.
Mia, gefeliciteerd met je verjaardag! Hopelijk is je kaart deze keer wel aangekomen!
Lon, een hele leuke dag morgen!