Walmer Township and dinner with the students

Vrijdagmiddag hebben we onder leiding van een gids met de veelbelovende naam Prof een rondleiding door Walmer township gekregen; vroeger woonden alle zwarte mensen in een township en ze mochten alleen binnen bepaalde tijden naar de witte wijken om daar te werken.

Nu de apartheid is afgeschaft wonen er toch nog erg veel arme zwarte mensen in de township die dank zij Nelson Mandela langzamerhand wordt opgeknapt. We begonnen in het gedeelte waar inmiddels kleine huisjes zijn gebouwd die lijken op de huisjes die bij ons bij volkstuintjes staan. Hier is er alleen geen tuin bij en de mensen wonen er permanent met hele gezinnen. Hoe verder we kwamen, hoe armoediger het werd. Op de grens van het gebied waar geen stroomtoevoer meer was lagen overal clandestiene kabels op de grond om zo stroom van de buren af te tappen; niet geaard, gewoon aan elkaar geplakte stroomdraadjes soms vlak naast een waterplas ….
Zo her en der zagen we kleine winkeltjes in een soort keet of container met hoogdravende namen; op de foto’s een paar voorbeelden. De creativiteit qua architectuur is verbluffend; sommige hutjes zijn van sloophout opgetrokken, andere van lege blikken en we kwamen ook kleine paleisjes tegen.
Iedereen groet je vriendelijk en kinderen willen graag op de foto die ze daarna dan natuurlijk onder uitbundig gelach bewonderen. In het meest armoedige gedeelte bestaan de toiletten uit 4 rechtopstaande planken met een ton erin die twee keer per week wordt opgehaald en geleegd.

We gaan op bezoek bij Gladys die vier maanden geleden haar man heeft verloren en nu voor 5 kinderen moet zorgen. We worden met open armen en uitbundige omhelzingen ontvangen. Via een project van Ellen heeft ze een naaimachine gekregen en daarmee de officiële status van naaister; trots laat ze ons zien wat ze allemaal heeft genaaid en we kopen schorten waarop Nelson Mandela is afgebeeld; heb ik weer een leuk cadeautje voor mijn culiclubleden en Gladys kan een paar schoenen kopen voor een van de kids. De schorten zijn in Nederland goedkoper en mooier bij Xenos maar niet zo speciaal als deze!

We drinken nog wat in de lokale townshippub en daarna zet Martijn mij af bij het restaurant waar ik heb afgesproken met ‘mijn’ studenten. Van de 12 zijn er 8 aanwezig, de andere vier hebben een korte vakantie en zijn elders in Afrika. Het is goed om te horen dat ze het naar hun zin hebben hier en veel leren op hun stageplaats… We praten over hun leven in Zuid Afrika en ik geef voorlichting over de keuzes die ze kunnen maken voor jaar 4: ineens staat er iemand van de bediening naast me met de vraag of ik even mee wil naar de keuken omdat de chef me wil spreken…Ik heb direct door dat de studenten iets in hun schild voeren maar ik laat me niet kennen en ga gearmd met mijn leuke zwarte jongeman naar de kitchen waar ik een plastic muts opkrijg, een schort voor en witte meelstrepen op mijn wangen als welkom in Afrika. Daarna word ik door het voltallige personeel onder luid gezang door het restaurant geleid (zie filmpje)en op een stoel gezet,dit alles onder luid gejuich van die schatjes van studenten. Eentje was zo slim om mijn camera uit mijn tas te pakken zodat jullie ook kunnen zien hoe mijn welkom in Afrika er uit zag!