Meerkat manor and the circle of life

Omdat in het weekend alle stage-instellingen gesloten zijn en de studenten vrij hebben moest ik wel iets anders gaan doen dan werken….Martijn nam mij en z’n moeder mee naar een wildreservaat waar ook regelmatig mensen vanuit de hele wereld vrijwilligerswerk doen, niet met kinderen maar met cheeta’s!
Deze dieren worden als weeswelpjes opgenomen in huis en later in een omheind gedeelte van de wildernis gezet; als ze groot genoeg zijn moeten ze gerehabiliteerd worden zodat ze terug kunnen in de wildernis. Ze leren jagen door op stap te gaan met Jack, de trainer, vaak vergezeld door vrijwilligers.

Bij aankomst werden we uitbundig verwelkomd door Milo, het huisstokstaartje. Milo is een verhaal apart; door zijn opdringerige karakter en zijn gewoonte om alles te markeren met een penetrante geur mocht hij niet langer in het viersterrenlodge blijven waar hij eerst woonde omdat de gasten het niet leuk vonden dat hij hun tassen leeghaalde. Nu is hij liefdevol opgenomen in de cheetahfarm waar hij goed begrensd wordt en ook veel liefde en aandacht krijgt. Een meerkat (zo heet dat hier) is erg gesteld op lichamelijk contact met zijn soortgenoten en Milo denkt dat mensen zijn familieleden zijn dus hij wil steeds tegen je aan liggen, geaaid worden op z’n buikje, kruipt in broekspijpen en steekt overal z’n vieze neusje in, ook in je mond of neus als ie op je arm zit.
Hij kwettert heel wat af omdat ie lang niet alles ok vindt, duwt je aan de kant als je in het zelfde holletje wil graven als hij en volgt je overal; I fell in love with Milo!

Na de begroeting door dit geweldige kleine monster hebben we kennis gemaakt met de mensen die er werken en even heerlijk van de zon genoten. Daarna met een open jeep de wildernis in, even gekeken bij twee cheeta’s die zich gewoon laten knuffelen en dan heel hard gaan spinnen en daarna op een heuveltop onder het genot van een drankje de zon zien zakken achter de bergen; het ultieme ‘out of Africa’gevoel!

Natuurlijk was er ‘s avonds een braai met alle aanwezigen uit Zuid Afrika, Japan, Nederland en Engeland; we (Martijns moeder en ik) besloten om vroeg ik ons luxe bed te kruipen in de lodge omdat we de volgende ochtend om 6 uur met de cheeta’s gingen jagen.

Dat was een bijzondere ervaring…Eerst een eindje rijden terwijl de ochtenddauw nog over de wildernis ligt; daarna de twee cheetabroers loslaten en met z’n vieren volgden we de cheeta’s die op zoek gingen naar een prooi; soms kan dat 5 uur duren! Als de cheeta’s stilstonden deden wij dat ook; Jack gaf aan wat we moesten doen en we mochten geen geluid maken omdat dat de prooi zou afschrikken.

Na een uur waren de cheeta’s ineens uit beeld en we hoorden het geschreeuw van een dier in doodsnood. Toen we arriveerden bij de buit waren ze al druk aan het kauwen op de Kudu (een soort hert)die ze hadden gevangen; gelukkig was ie direct dood.
Ik had me er goed op ingesteld en het was helemaal niet eng of afschrikwekkend; dit was zoals de natuur het heeft bedoeld; de circle of life…De Kudu had een goed leven gehad en de cheeta’s doden alleen om te eten.

Om de cheeta’s weer mee te krijgen naar hun omheining werd de Kudu door Jack en Martijn meegesleept naar de weg, gevolgd door de hongerige cheeta’s die mensen gelukkig niks doen (pfffff).
De auto werd opgehaald en wat over was van de Kudu werd in de auto geladen en naar de verblijfplaats van de cheeta’s gebracht terwijl de cheeta’s rustig met Jack meeliepen naar hun thuis.

Het was zo bijzonder om die prachtige beesten van zo dichtbij te zien terwijl ze hun prooi aan het eten waren; het is niet met woorden te beschrijven.

De rest van de dag hebben we de andere dieren op de farm bezocht, rondgereden door de wildernis waar we zebrah’s, allerlei soorten bokjes, giraffes e.d. hebben gezien en aan het einde van de middag moesten we helaas afscheid nemen van de cheetahfarm en van Milo….
Terug in PE stond na een snelle maaltijd Laura op de stoep om me op te halen; ze is bijna 3 weken geleden bevallen van een schattig dochterje, Liv, voor wie ik een slaapzakje had meegenomen wat erg in de smaak viel! (bedankt Jelger en Mir!)
Het was leuk om te zien hoe ze hier woont (ze is een oudstudent van me) en een leven heeft opgebouwd met Tim, haar Zuid Afrikaanse husband en het was fijn om even bij te kletsen.

Over een uurtje halen we Jozé van het vliegveld om daarna een aantal stage-instellingen te gaan bezoeken. Ook weer leuk….Ik hou van mijn werk!