De laatste dag op de Antillen

Vandaag is mijn laatste ‘hele’ dag op Curaçao; het lijkt alsof ik al heel lang weg ben en ik heb nu ook echt zin om weer naar huis te gaan en om deel te nemen aan de Hollandse sleur van werken, eten, slapen…

Het is hier prachtig en ik heb met volle teugen genoten maar ergens knaagt er toch een soort schuldgevoel als ik ontbijt met uitzicht op de Oceaan terwijl de golven tegen de rotsen spatten.

Vanochtend hadden we (Joanny en ik) een afspraak bij Brasami, ten minste, dat dachten we…Bij Brasami aangekomen bleek dat zij dachten dat de afspraak gisteren was dus de stagiaire die ons rond zou leiden was er nog niet en de praktijkleider en stagecoördinator hadden eigenlijk geen tijd.
Gelukkig wilden ze wel even tijd voor ons maken; we kregen een korte rondleiding door het gebouw met uitleg over de behandelwijze. Brasami is een instelling voor gedwongen hulpverlening aan verslaafden; oorspronkelijk alleen voor mannen maar sinds een paar jaar worden er ook vrouwen behandeld. Een vorige studente van de Hanze, Ilona, mocht destijds de vrouwenafdeling opstarten qua hulpverlening omdat ze het zo ontzettend goed deed!

In september gaan er twee studenten van ons stage lopen en die zijn in goede handen bij de praktijkbegeleider Michael, een zeer gedreven man die hart heeft voor zijn werk en zijn cliënten.
Hij vertelde van alles over de hulpverlening en waar ze tegenaan lopen op dit eiland qua financiering en politiek. Mensen die klaar zijn om terug te gaan in de maatschappij kunnen nergens een werkplek vinden zodat ze vaak weer terug vallen in hun oude patroon. Er is nog steeds geen jeugdgevangenis zodat jongeren die met justitie in aanraking zijn geweest vaak gewoon tussen de volwassenen worden geplaatst.

Na nog een kort gesprek met de stagecoördinator, een warme vrouw van bijna 60, reden we naar het RK ziekenhuis waar Joanny probeert om een studente van ons te plaatsen bij het medisch maatschappelijk werk. Joanny heeft er zelf dit voorjaar twee weken doorgebracht als patiënt dus ze kon als ervaringsdeskundige laten zien hoe het daar gaat! Wat een sjofele toestand! Alleen de entree zag er redelijk uit, de rest is verveloos, meubels uit begin jaren 50, op elke gang 1 ruimte met gammele douches en toiletten ….Wat hebben wij dan een luxe gezondheidszorg!

Ze zette me daarna af bij het fort tegenover het hotel, in Otrobanda, zodat ik daar een kijkje kon nemen. In het oude fort zijn op verschillende verdiepingen restaurantjes en winkeltjes, erachter is een hotel dat op een verdieping een zwembad met een echt strand heeft aangelegd; ongelooflijk! Als je daar op je ligbedje op het strand ligt zie je eerst een zwembad en daarna de Oceaan…
Ik heb gelunched op het terras van het hoogste restaurantje waar ik ineens een enorm schip voorbij zag varen de oceaan op; erg indrukwekkend.

Daarna was het weer tijd om te e-mailen en stageverslagen na te kijken die nu zo langzamerhand binnen vliegen en zojuist heb ik na een dineetje met uitzicht op die prachtige huizen van Curaçao, de Handelskade, afscheid genomen van Joanny.

Het is erg fijn om nu te weten met wie ik steeds e-mailcontact heb en ik heb nu nog meer vertrouwen in haar stagebureau; bij Joanny zijn onze studenten in zeer goede handen qua stageplaatsen en supervisie. Ook goed om nu te weten hoe Curacao eruit ziet; het is heel anders dan ik had gedacht; veel groter en drukker…Een prima eiland om studenten heen te laten gaan met veel mogelijkheden!

Morgen vliegen Marius en ik weer terug naar Nederland waar we vrijdagochtend aankomen; deze keer hopelijk zonder vertraging….

Liefs uit Curaçao en tot spoedig ziens!