Op naar ons bounty eiland

Op zondag vertrokken we uit Siem Reap en uit Cambodia. Om de busmeute bij de grens voor te zijn besloten we met de taxi te gaan. Bij de grens was het toch al druk en zeer onoverzichtelijk Maar we vonden onze weg, gesjouw met koffers trappen op en maar een uur in de rij bij de Thaise grenspost. We waren gewaarschuwd voor 3 uur, dus dat viel al weer mee.
Een nieuwe taxi en 3 uur later zaten we op de boot naar Koh Chang waar we met z'n 12en in een open bus gepropt werden en een half uur bochten volgden.
Het guesthouse Baan Rim Nan was zoals we verwachten. Eerst een houten loopplank door de mongroven en dan een aantal houten kamers met een groot terras uitkijkend over de lagune met de lichtjes van hotel en huisjes aan de overkant. Heel romantisch.
Voor het diner moet je naar de overkant varen in een kano, opgehaald worden met een bootje of 20 minuten lopen naar het dorp.
Dat deden we dus maar de eerste avond, maar de terugweg was wel een donkere uitdaging.

Maandag 15
Even bij low tide langs de zee lopen en kijken bij de resorts die daar aan liggen.
De zee is momenteel heel ruw en er zijn de afgelopen dagen ook al 2 mensen verdronken. Oppassen geblazen dus. Fokje geniet van de hoge golven.
We hebben geen zwembad hier en dat is toch wel jammer. Daarom niet getreurd. Het Panviman resort vlakbij heeft er wel een en heerlijke ligstoelen. Dus daar naartoe in het Happy Hour en gewoon gevraagd of we een drankje konden bestellen en het zwembad mochten gebruiken. Geen probleem, het is low season en erg rustig dus wij genieten van het heerlijke zwembad in het dure resort ( een kamer kost hier € 95,- ) en we drinken lekkere cocktails aan zee.

Dinsdag 16
Met de bus naar een pier verderop op het eiland. Wat gezellige winkeltjes, mooi gekleurde boten en uitzicht op de eilanden in de verte.
We aten er heerlijk Grieks voor de verandering.
S avonds hebben we als compensatie voor het zwembadgebruik maar in het resort gegeten, heerlijk was het!!!!
Trouwens het beest dat we altijd in de nacht Fokje,s naam horen schreeuwen heet een Tokeh.

Woensdag 17
Nu moesten we de kanoos maar eens uitproberen. Dat viel niks tegen. We voeren een stukje de lagune op en weer terug. Zie zo.
Toen maar eens op weg naar de zoveelste waterval. Je moet toch wat tenslotte.
Het viel tegen. Het was warm en ver en aan het eind een flink stuk klimmen. Fokje,s knie speelde behoorlijk op. Terug met de taxi en onderweg bij de bakker broodjes, kaas en ham gehaald. Even niet uit eten en lekker op ons eigen terras smikkelen..
Even over het weer; het is regenseizoen, maar daar merken we eigenlijk weinig van. In de nacht en vroege ochtend regent het soms en verder is het vaak bewolkt, wat eigenlijk best lekker is. Het blijft natuurlijk bloedwarm, dus we zweten heel wat af. Er was van de week gewaarschuwd voor zware storm en hevige regen, maar daar hebben we hier nog niets van gemerkt. We hebben dus geluk.