Werkkontakten in Siem Reap, Cambodia

Dinsdag 9 aug.
Rond twaalf uur vertrekken we uit ons hotel en worden met een tuktuk naar het vliegveld gebracht. Behalve het wachten wat je altijd moet doen verloopt het tamelijk vlug. Het vliegtuig vertrekt zelfs een kwartier eerder en is ruim op tijd in Siem Reap, Cambodja. Daar even wat oponthoud omdat de ATM waar we geld proberen op te nemen wel van alles inslikt, maar niet uitspuwd. Uiteindelijk blijkt hij gewoon leeg. Dan maar een ander proberen zodat we uiteindelijke de allerlaatste in de eindelozen rijen voor de visa en paspoortcontrole zijn.
Maar buiten worden we opgewacht door een opgewekte tuktukdriver. De tuktuks lijken wel koetsjes hier. Een goede zitplaats, mooi houtwerk er om heen en een losse motor er voor.
Chique. Het hotel ziet er natuurlijk weer heel anders uit dan verwacht, maar het heeft een zwembadje. Heerlijk. In de badkamer kun je gezeten op de wc douchen.....
Het is een gezellige, drukke stad met, zoals we merken, een enorme nightmarket. Wat wel opvalt is dat er hier, in tegenstelling tot Thailand en Laos, net als in India veel geronseld en gebedeld wordt. We komen jonge meisjes tegen met piepkleine babies die ons bijna op een agressieve manier om geld, melk of zoiets vragen. Als we eens iets geven worden we helemaal van alle kanten belaagd. Ik vind het vreselijk.

Woensdag 10.
Vroeg wakker omdat op de bovenste verdieping, boven onze kamer dus, het ontbijtterras is en het heel lawaaierig is vanaf voor 6ssen. Dus meteen maar om een andere kamer gevraagd, die nu uitziet op het zwembad, wat ook herrie geeft. Maar ja, je kunt niet aan de gang blijven.
Om 10 uur zouden we een afspraak hebben met een zekere Sarah van een welzijns organisatie hier. Dit bleek een misverstand veroorzaakt door een Nederlandse collega van Sarah die het niet goed gecommuniceerd had. Het kwam dankzij mail en telefoon gelukkig nog goed en wij ontmoetten hen in het cafe onder hun kantoor.
Het is een organisatie die verschillende projekten onder zich heeft en zo te horen studenten en vrijwilligers een goede begeleiding geeft.
Na het gesprek nam Sarah ons mee naar het guesthouse waar de meeste volonteers wonen. Een prima plek.
Dan wat eten in de stad  (mexicaans deze keer) en verder chillen en lezen aan het zwembad.

Donderdag11
Soms zijn we Azie een beetje zat met de warmte, de drukte en het gedoe, maar meestal is dat snel weer over als we iets leuks beleven.
Vandaag stond Ankhor Wat op het programma. Een enorm complex buiten de stad met eeuwenoude tempels en paleizen. Grote hoeveelheden steen dus, maar dat moet je gezien hebben. Echt cultuurgoed.
Tot onze verbazing lag het in een groot bosrijk gebied en hoewel er duizenden toeristen waren was het rustig en interessant. Maar meer dan een gedeelte konden we niet aan. De tuktukdriver van dinsdag reed ons van de ene naar de andere tempel totdat zijn motor er ineens mee ophield. Onder grote hilariteit van een groep drivers probeerden ze hem, met ons in de wagen, weer aan de praat te krijgen. Iedereen zat gezellig te kijken. Toch maar de motor er af en uit elkaar en het lukte zowaar om hem weer aan de praat te krijgen. Het is wel een heel oud kreng en hoe dat verder moet ???
Na het zwemmen op pad voor een warme hap kwamen we niet ver van ons  hotel aan de praat met wat meisjes die voor een soort school stonden. Ze vertelden dat het een projekt is dat in de steek gelaten en soms verkochte kinderen opvangt en een opvoeding en scholing geeft.
We werden uitgenodigd om binnen te komen, zo hartelijk. Er was die avond een diner en een show door de kinderen gegeven en we konden zo aanschuiven. Het was wonderfull. Heerlijk 4 gangen menu door de jongeren gekookt en opgediend en een prachtige dansvoorstelling.
We genoten volop van dit onverwachte uitje.