Een dagje platteland en een begrafenis

Vanwege wat lichamelijke ongemakken besloten we om vandaag lekker relaxed met een gids een tochtje te maken in de omgeving van Chiang Mai. Om een uur of 11 vertrokken we en de gids vroeg of we wel in zijn dorpje bij zijn vriend wilden lunchen...en als we wilden konden we ook even bij een begrafenis gaan kijken, die duurt hier ettelijke dagen en we waren van harte welkom...
Wij vonden het prima dus de vriend werd opgebeld en onderweg kocht de gids pittige worstjes, ergens anders een verse tilapia die ter plekke uit het water werd gehaald en bruut vermoord.
Daarna nog gekookte rijst, water, charcoal en baconzwoerdjes en om een uur of 1 kwamen we in het geboortedorp van onze gids.
De boodschappen werden overhandigd en in de keuken die in de garage was werd de vis verder klaargemaakt. We kregen een rondleiding met uitleg van alle kruiden en vruchten en na drie kwartier stond er een lekkere maaltijd op tafel waarvan alleen de vis en de rijst niet spicy waren. Het opeten van de vis was een hele operatie, aan messen doen ze hier niet dus we hebben het beest maar met onze handen ontleed en opgegeten terwijl de gids, die niet mee at, ons steeds een stukje wc papier gaf om onze handen mee schoon te maken.
Daarna lopend naar het huis van de overledene; in het huis van de buren werd buiten een enorme maaltijd voorbereid. Wij werden zeer gastvrij en met veel gelach ontvangen en al snel zat Jolanda uien te snijden en rijst in zakjes te doen, tot grote hilariteit van de gids en de aanwezigen.
Toen werd het tijd om de overledene ons respect te betuigen; schoenen uit, geld in een envelop, onze namen erop, even zitten in de ruimte waar de kist stond en die prachtig was aangekleed met spullen uit de tempel en daarna moesten we de envelop aan de weduwe geven ( en dat moest allemaal op de foto van de gids) en wierook branden.
De gids vertelde dat iedereen een envelopje met geld geeft zodat de begrafenis betaald kan worden. Die duurt soms wel een week maar altijd drie dagen en elke dag zijn er enorme maaltijden en savonds komen de monniken om de dode te zegenen.
In dit geval hielp het hele dorp mee en iedereen gaf een bijdrage omdat de overledene een soort van burgemeester was van dit dorp.
Na het afscheid van de mensen die aan het koken waren maakten we nog een uitgebreide trip langs de rijstvelden met onderweg nog een korte pitstop voor een drankje. Om een uur of zes waren we weer terug bij het guesthouse en helemaal op de hoogte van het levensverhaal van onze gids.
Daarna nog even naar de nightmarket voor een Padthai en een biertje en wat souveniertjes....
Op deze zelfde markt kwamen we gisteren ineens een collega tegen, Marion de Boer met haar man en vier dochters! Wat een toeval!
Nu nog even lezen en dan lekker slapen!