Met de trein naar de slum!

Gisteren zijn we met de trein naar Chembur gegaan, een buitenwijk van Mumbai waar ik twee jaar geleden een week in een hotel heb gezeten. Voor Jolanda de eerste keer in een Indiase trein; een hele belevenis! Omdat we op het Centraal station instapten was de trein toen nog aardig leeg...Bij elke stop stapten er meer vrouwen in onze coupe, sommigen met bagage zoals bijvoorbeeld een mand met vis! Het ging steeds lekkerder ruiken en het werd stampvol...Er uit stappen bij Chembur was een actie die met beleid moest worden uitgevoerd...
De volgende stap was een tochtje met een Riksha, ook nieuw voor Jol. Op het terrasje waar ik twee jaar geleden vaak zat hebben we een cold coffee genomen en een tijdje gekeken naar alles wat voorbij kwam, er is altijd wat nieuws te zien! Daarna met een riksha naar de slum Suman Nagar waar ik de vorige keer een paar keer ben geweest om bij ELine's stageplaats te kijken van het project Pankhudi; kinderen in de slum lesgeven in o.a.engels en drama in een armoedig schoolgebouwtje.
De driver kon het eerst niet vinden; uiteindelijk stonden we bij een ingang van een terrein dat leek op de slum, maar er stonden alleen vrachtwagens..We liepen een eindje door en ineens hoorden we een gejuich en daar stonden ze; de kinderen van Suman Nagar! Springen en dansend van blijdschap pakten ze ons bij de hand; het meisje dat de vorige keer mijn hart stal vloog me om de hals..Ik vertelde dat we kwamen om de school te zien die was opgeknapt en noemden Eline's naam...Weer begonnen ze te stralen en ze pakten ons bij de hand, wilden onze namen weten (hier heet ik Louwina want Fokje is niet zo handig) en trokken ons mee door de slum naar de school die helaas tot 4 uur gesloten was. Geen probleem; er was genoeg te zien. We werden meegetroond naar binnen in een huisje in de slum waar we moesten gaan zitten met alle kinderen aan onze voeten (er waren een heleboel bijgekomen), er werd cola voor ons gehaald in een winkeltje en we moesten met ze zingen en foto's bekijken van Pankhudi; daar hadden ze een boek van...Eline, het was hartverwarmend! Daarna moesten we beloven om voor we terug gaan nog een keer langs te komen. We hebben de slum nog verder bekeken want elk kind wilde zijn huis aanwijzen maar we zijn niet meer naar binnen gegaan. Ik kreeg ook nog een kind aangeboden om mee te nemen; kan ik nog iemand blij maken met een jongetje van ongeveer 1 jaar?
Op de vuilnisbelt speelden jonge hondjes en kinderen doorelkaar, het stonk er behoorlijk en als je Nederland gewend bent weet je niet wat je ziet; toch zijn de kinderen blij en zien er netjes uit en de mensen zijn trots op hun hutje met allerlei prullaria en zelfs een televisie...Het was moeilijk om afscheid te nemen.
Terug reed helaas de trein niet dus namen we een taxi die ons weer heel wat van Mumbai liet zien...Om een uur of 4 kon Delma eindelijk ontsnappen aan haar huis vol mannen en ze kwam naar ons hotel; een hartelijk weerzien! Ook Sumaya kwam nog even langs. Daarna moesten we echt even mee om Delma's huis te zien en om een uur of 8 zaten we eindelijk in de Gaylord om een welverdiende Indiase maaltijd te nuttigen...
En daarna..slapen en naar Kerela...