Een week om nooit te vergeten (deel 1)

De afgelopen week zullen we niet snel vergeten! We zijn doodsbang geweest maar hebben ook heel bijzondere dingen meegemaakt zoals onbaatzuchtige hulp van vreemden, liefdevolle steun van onze reisgenoten, verwondering over de indrukwekkende schoonheid van dezelfde bergen die ook mensenlevens kosten en huizen verwoesten…
Het is moeilijk om met woorden weer te geven wat we hebben gezien en meegemaakt; hieronder een poging per dag…
Maandag 2 augustus
Met een nog zwakke Jac vertrekken we met z’n zevenen om 9 uur per busje naar Chilling vanwaar onze kleine Markhatocht zal beginnen. Onze bagage is de dag ervoor al meegegaan met de groep die de grote Markha doet (inclusief 3 hoge passen). Volgens Nel is de eerste dag een makkie: een wandeltochtje van anderhalf uur zonder veel klimmen…De tweede dag zou een rustdag zijn waarop de meiden van de grote Markha zich bij ons zouden voegen en de derde dag zouden we verder gaan lopen.
Voor we gaan wandelen moeten we de brede rivier over in een bakje dat met katrollen wordt overgetrokken, een hele toer om erin en eruit te komen maar wel spannend en leuk…Om kwart over 12 beginnen we aan de wandeling die in de hitte erg zwaar blijkt te zijn en die begint met een behoorlijke klim. We hebben geen lunch bij ons omdat we dachten dat we om lunchtijd er al zouden zijn! Pas om kwart over 4 komen we aan in Skiu waar we neerploffen in een café tentje om ons te goed te doen aan noedels en veel drinken. Ineens komt Angelique (van de grote Markhagroep) eraan rennen en even later nog twee van die groep; blijkt dat ze al het kamp op hebben gezet en dat we de volgende dag al samen verder lopen; geen rustdag dus!
Voor ons was die nacht een homestay geregeld omdat in het oorspronkelijke plan de tenten en onze bagage er nog niet zou zijn. De homestay die een half uurtje verder lag dan het kamp blijkt zo donker en vies te zijn dat we besluien om terug te lopen naar het kamp en ook vast in de tenten te gaan slapen. Dat is erg gezellig; de kok maakt heerlijk eten klaar voor ons allemaal en we slapen redelijk goed ondanks het getinkel van de bellen van de paarden en ezels.
Dinsdag 3 augustus
Om half 7 krijgen we onze wake up tea in de tent, om 7 uur is er een uitgebreid ontbijt en daarna is het inpakken en lopen geblazen. De bagage wordt gedragen door paarden en ezels; wij hebben onze dagrugzakken met daarin o.a. onze lunchdoos met uiteraard een gekookte aardappel en een ei, het lijkt wel een schoolreisje!
De tocht blijkt opnieuw mooi maar zwaar; het is erg warm en Jol en Jac trekken het maar nauwelijks…Fokje loopt boven verwachting steeds in de kopgroep, ze heeft alleen moeite met stukjes die erg steil naar beneden gaan.
We arriveren uiteindelijk eerder dan verwacht (maar toch na 5 uur lopen) op een campingsite iets voor Sara. Het is een moerasachtige plek waar de paarden door het water klotsen en het voor ons lastig is om een beschut en droog plekje te vinden voor onze sanitaire behoeften…Het grootste lichtpuntje is steeds het heerlijke eten onze koks. Om van de kooktent naar onze tenten te komen valt niet mee; we moeten huppend over stenen in het water en als je misstapt sta je in de zwarte blubber, vooral in het donker een uitdaging!
We hebben met de hele groep een bijeenkomst over het vervolg van de tocht; uiteindelijk besluiten we dat we een rustdag zullen hebben en daarna met een gedeelte van de groep (7 personen)weer terug gaan in plaats van verder.
Al vroeg liggen we in onze tenten; helaas gaan het regenen en waaien en als we s ochtends uit onze tent komen is alles kletsnat,inclusief de slaapmatjes!
Woensdag 4 augustus
Gelukkig is het nu droog; de grote Markhagroep van 4 meiden vertrekt en wij hebben als doel om onze slaapspullen droog te krijgen. We hebben nu nog twee gidsen die tevens kok zijn, de anderen zijn met de 4 meiden mee de bergen in. Onze twee jongens zijn studenten van 22 jaar en ze zijn van alle markten thuis en zeer zorgzaam; we hoeven maar te kikken en ze doen het…
S Middags krijgen we een invasie van een grote groep Engelsen die 30 paarden, veel tenten en zelfs wc tenten bij zich hebben; de paarden vernielen ons paadje door het water en lopen constant door ons tentenkamp maar de mensen van de groep zijn aardig en we krijgen zelfs een paar droge slaapmatjes en een stuk plastic te leen om de nacht door te komen. We liggen net in bed als het enorm begint te onweren en te regenen, best eng want schuilen kan nergens! Er is geen huis in de buurt en alle tenten zijn zo lek als een mandje. Dank zij het zeil slapen we toch nog redelijk droog als het onweer is afgenomen.
Donderdag 5 augustus
De kletsnatte spullen worden ingepakt en vol goede moed beginnen we aan de terugtocht; door de regen kan de Engelse groep ook niet verder dus ook zij gaan terug naar Skiu.
De rivier is behoorlijk hoog geworden waardoor op sommige plekken het pad is verdwenen en we over een stuk berg moeten klauteren. Fokje moet er jankend en tierend overheen, zo bang is ze om naar beneden te vallen. Omhoog gaat steeds prima, ook als het eng is, maar naar beneden zonder houvast blijft een traumatische gebeurtenis. Even verder moeten we de nu brede rivier over, gelukkig komen er net twee jongens aan met een paard en op het paardje mogen we oversteken; een leuke ervaring! De wandeling is verder erg leuk en we zetten onze tenten neer op de campsite aan de rivier bij de homestay waar we in het begin niet wilden slapen; de Engelsen gaan naar de camping een half uur verder op…
Inmiddels wordt het steeds dreigender en om een uur of 5 breekt het onweer los; na een poosje komt er een modderstroom naar beneden langs het huis dat vrij hoog staat en de stroom loopt naar campsite bij de rivier. We besluiten om onderdak te vragen bij de homestay maar die is inmiddels vol met andere gestrande reizigers; uiteindelijk worden we met z’n zevenen onder gebracht in de schuur naast het huis waar we net met z’n allen kunnen slapen; een angstige nacht omdat het blijft regenen en we niet weten of de modder het huis met rust zal laten. Het dak blijkt lek te zijn en overal staan emmertjes, bekertjes en lunchboxjes om het water op te vangen. Midden in de nacht worden er op het erf naast ons nog tenten opgezet van 4 Spanjaarden die gevlucht zijn voor de modder.